Zapotrzebowanie na siarkę podobnie jak i inne składniki jest różne w poszczególnych fazach rozwojowych roślin. Największe potrzeby, obserwuje się u roślin z rodziny krzyżowych i liliowatych.

Pod względem zapotrzebowania na ten składnik rośliny uprawne można podzielić na 4 grupy:

  1. Rośliny o bardzo dużym zapotrzebowaniu na siarkę, tj. rzepak, kapusta, rzodkiew i gorczyca – pobierające 50-70 kg tego składnika  z 1 ha.
  2. Rośliny z grupy liliowatych / czosnek, cebula, pory / o dużym zapotrzebowaniu/, pobierające z plonem 30-40 kg siarki.
  3. Rośliny o średnim zapotrzebowaniu – pobierające 20-30 kg siarki – kukurydza i buraki cukrowe oraz z rodziny  bobowatych,  głównie koniczyna i lucerna.
  4. Rośliny o stosunkowo niewielkim zapotrzebowaniu  czyli zboża, trawy pastwiskowe i kośne oraz ziemniaki, które pobierają 10-20 kg S/ha.

Rzepak jest rośliną o największym zapotrzebowaniu,  i na wyprodukowanie 1 tony nasion pobiera  16 kg tego składnika. Wysokie zapotrzebowanie rzepaku na siarkę wynika z dużej zawartości glukozynolanów nadających smak i zapach produktom  wytwarzanym z nasion roślin krzyżowych. Wysokie zapotrzebowanie roślin z tej grupy spowodowane również tym, że wymienione rośliny  mają niską efektywność wewnętrznego wykorzystania tego składnika i relatywnie wysoką zdolność do pobierania siarczanów. Rośliny liliowate natomiast, produkują specyficzne związki siarkowe warunkujące ich wartość użytkową oraz smak i zapach. Rośliny bobowate potrzebują siarki do produkcji białka oraz symbiozy z bakteriami wiążącymi azot z powietrza. Kukurydza i buraki pobierają znaczne ilości siarki ze względu na wielkość wytwarzanej biomasy. Zboża i ziemniaki potrzebują stosunkowo mniej tego składnika. Rozdział siarki pomiędzy poszczególne części użyteczne rolniczo i pozostałe organy jest różny i zależy od gatunku rośli. Na przykład około 80% całkowitej siarki pobranej przez cebulę ulokowane jest w części podziemnej, w przypadku rzepaku 25% w nasionach. Z kolei zboża i strączkowe transportują do nasion 50-60% całkowitej siarki obecnej w roślinach.

Jeżeli resztki roślinne wracają po zbiorze do gleby wówczas siarka w nich zgromadzona może być wykorzystane przez rośliny następcze.

Planując nawożenie ważne jest aby poza znajomością  zasobności gleb uwzględnić również zapotrzebowanie  w składniki przez poszczególne gatunków roślin, gdzie ważnym elementem jest siarka.